ระเบิดเวลา "รามอส"

วันก่อน ผมได้เขียนถึงการย้ายทีมของ ปีเตอร์ เช็ก ข้ามฟากจากฝั่งตะวันตก ไปตอนเหนือ กรุงลอนดอน ว่าเป็น “ดีลเอกฉันท์” ไร้ความเสี่ยง

และนายทวารวัย 33 ปี จะเป็น “จิ๊กซอว์” ชิ้นสำคัญพาอาร์เซนอล ลุ้นแชมป์พรีเมียร์ลีกสมัยแรก นับจาก ค.ศ.2004 ได้อย่างแน่นอน

พูดตรงๆ อีกที คือผมยังไม่ได้ยินใครพูดว่า การมาของ ปีเตอร์ เช็ก จะไม่ประสบความสำเร็จ หรือหากพูดแบบแย่ๆ คือ จะทำให้ อาร์เซนอล เป็นทีมที่ “แย่ลง” เลยแม้แต่คนเดียว

ตรงข้ามกับ “ข่าวฮอต” ช่วงนี้ที่ เซร์คิโอ รามอส กำลังตกเป็นประเด็นย้ายจาก เรอัล มาดริด มาสู่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ที่สร้างกระแส “2 เสียง” แตกแยกเป็นฝั่ง : เห็นด้วย vs ไม่เห็นด้วย แบบชัดเจน

ในแง่ “ฝีมือ” ไม่นับรวมการต้องปรับตัวจากสไตล์ฟุตบอล “ยุโรปใต้” ให้เข้ากับ “บอลอังกฤษ” รามอส ไม่เป็นรองใคร โดยเฉพาะจุดเด่น เรื่อง “ความเร็ว” และการเล่น “ลูกกลางอากาศ”

ประสบการณ์ก็เหลือเฟือในระดับสโมสรกว่า 300 นัด 10 ปี พอดีกับ เรอัล มาดริด ที่ได้ครบทั้งแชมป์โลก, ยุโรป, ลา ลีกา ฯลฯ หรือกับทีมชาติสเปนที่ฟันเรียบ “ยูโร 2008, 2012” และ “บอลโลก 2010” พร้อมสะสมหมวกทีมชาติมาแล้วถึง 128 นัด

การได้ร่วมเล่นกับ “ตำนาน” ทีมชุดขาว และปะทะแข้งกับนักเตะระดับโลกทั้งในเวที ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก หรือทัวร์นาเมนต์ทีมชาติกับทีมกระทิงดุ ยิ่ง “หล่อหลอม” ให้รามอส น่าจะเป็นนักเตะที่ “โดดเด่น” ที่สุดคนหนึ่งในตำแหน่งกองหลังยุคปัจจุบัน

ในเรื่องอายุ 29 ปี ก็ไม่น่าเป็น “อุปสรรค” สำหรับตำแหน่งเซ็นเตอร์แบ็ก เฉพาะอย่างยิ่ง รามอส ไม่ใช่นักเตะที่มีประวัติบาดเจ็บง่าย หรือเรื้อรัง

เพราะหาก จอห์น เทอร์รี่ ที่ใช้ร่างกายมากกว่า ยังสามารถลงเล่นได้จนเลยวัย 35 ปี ผมมองว่า รามอส จะสามารถเล่นในเกมระดับสูง 3-5 ปี ได้สบาย

โดยเฉพาะ การได้อยู่ทีมใหญ่อย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ที่ “ลูกบอล” ส่วนใหญ่จะอยู่ในแดนคู่แข่ง หาใช่ปากประตูตัวเอง ยิ่งน่าจะช่วย “ยืดอายุ” การเล่นให้รามอสได้ยาวขึ้น

ต่างๆ เหล่านี้ครับ คือส่วนหนึ่ง “ตัวแปร” ใน “แง่ดี” ประกอบการพิจารณาว่า สมควร/ไม่สมควรซื้อ เซร์คิโอ รามอส

อย่างไรก็ดี เมื่อมองที่ “ข้อดี” แล้วก็ควรมอง “ข้อด้อย” บ้าง

การซื้อนักเตะอายุ 29 ปี แม้จะใช้งานได้อีก 3-5 ปี ใน “ช่วงพีก” พอดีของผู้เล่น แต่รามอสจะไม่มี “มูลค่า” ในการขายเลย

เพราะเมื่อหมดสัญญา อายุจะทะลุเลยหลัก 3 ไปพักใหญ่แล้ว และยากครับที่จะ “ดึงดูด” ผู้สนใจ

นอกจากนี้ ประเด็นสำคัญที่สุดที่มีการ “ติติง” การซื้อกองหลังรายนี้ก็คือ สถิติ “ใบแดง” ประกอบกับพฤติกรรมในการเล่นฟุตบอล

ครับ รามอส สะสมแล้วถึง 19 ใบแดง ในชีวิตการค้าแข้ง และเป็นแมตช์สำคัญ เช่น 3 แดง ในเกม “เอล กลาซิโก้”, 2 แดง ในศึกดาร์บี้ มาดริด

โดยใบแดงส่วนใหญ่ มาจากการโดน “2 ใบเหลือง” และเกิดจากพฤติกรรม เช่น วาจา ท่าทาง ใส่ผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม หรือผู้ตัดสินมากกว่า จะแท็กเกิลผิดพลาด

อย่างไรก็ดี ฤดูกาลล่าสุด 2014/15 รามอส ไม่โดนใบแดงเลยในการเล่น 42 นัด ทว่ากลับโดนใบเหลืองสะสมถึง 22 ใบ หรือมากกว่า 1 ใบต่อ 2 นัด เสียอีก

ถามว่า การได้ “นักรบ” พันธุ์ดุแบบนี้จะดีไหม? หรือจะไม่ดี “ส่งผล” อย่างไรกับทีมปิศาจแดง?

ข้อดีนั้นเห็นๆ แต่หาก รามอส ไปพลาดโดนใบแดงในเกมสำคัญ ไม่ว่าจะกับ เชลซี หรือศึก “แดงเดือด” เหมือนสถิติส่วนตัวบ่งบอก และแจ้งเตือน

มันคงอันตราย และอาจส่งผลกระทบกับ หลุยส์ ฟาน ฮัล และทีมน่าดู

ยิ่งกว่านั้น สิ่งที่เป็นมากกว่า “สถิติ” และอาจไม่สามารถชี้วัดเป็น “ตัวเลข” ได้ก็คือ พฤติกรรมซุ่มซ่าม หรือห่ามๆ คล้ายๆ ดาวิด หลุยซ์ ที่ชอบออกลูกทะเล่อทะล่าในจังหวะสำคัญ

เช่น ส่งตัดกลางสนาม หรือคืนหลังพลาด, ชอบทำเกมเองแข่งกับกองกลาง, เฟอะฟะ ซุ่มซ่าม จนอาจเสียจุดโทษ หรือฟาวล์หน้าปากประตู ฯลฯ

ผมเองพูดเสมอๆ ว่า กองหลังสำคัญผมไม่ต้อง “หวือหวา” เหมือน รามอส, หลุยซ์, ธิอาโก้ ซิลวา, เฟลิเป้ เม็กเซส

แต่ขอ “ชัวร์” เช่น จอห์น เทอร์รี่, ดิเอโก้ โกดิน, เจา มิรันด้า แนวๆ นั้นดีกว่า เพราะไม่ได้ ยังไงก็ไม่เสีย

รวมความสำหรับผมแล้ว เซร์คิโอ รามอส ไม่ตอบโจทย์ แต่น่าจะเป็น “ระเบิดเวลา” มากกว่าครับ