ทำไมนักเตะจากกัลโช่ เซเรียอาถึง “ล้มเหลว” ในอังกฤษ

เมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมาดีลการยืมตัวที่น่าสนใจคงหนีไม่พ้น 2 นักเตะจากทีมในอังกฤษอย่าง “มาริโอ บาโลเตลลี่” กับ “ฮวน กวาดราโด้” ที่ย้ายกลับไปเล่นในอิตาลี

ซึ่งเป็น “อีกครั้ง” ที่นักเตะฝีเท้าดีสมัยเล่นอยู่ในกัลโช่ เซเรียอาต้องเจอกับคำว่า “ล้มเหลว” เมื่อย้ายมาเล่นใน “พรีเมียร์ลีก”

ทั้ง “ลิเวอร์พูล” และ “เชลซี”ขาดทุนมหาศาลในการซื้อขายนักเตะจากดินแดนมักกะโรนีอีกครั้ง

“เบรแดน ร็อดเจอร์” ซื้อเกรียนโอ้มาจาก “เอซี มิลาน” 16 ล้านปอนด์ และ “โจเซ่ มูรินโญ่” ได้ดาวเตะทีมชาติโคลัมเบียด้วยวงเงินประมาณ 25 ล้านปอนด์

แถมรายของบาโลเตลลี่นอกจากให้ยืมแล้วยังต้องช่วยค่าเหนื่อยปีศาจแดงดำอีกสัปดาห์ละ 80,000 ปอนด์อีกด้วย

บางทีก็ไม่เข้าใจว่าทั้งสองทีมมีตัวอย่างมากมายกับความ “ล้มเหลว” ของนักเตะที่เคยเล่นในกัลโช่ เซเรียอามาก่อน

ไม่ว่าจะเป็นลิเวอร์พูลที่เคยซื้อ “อัลแบร์โต้ อาควิลานี่” สูงถึง 18 ล้านปอนด์แต่ทำอะไรไม่ได้เลย

หรือ “อังเดร เชฟเชนโก้” ที่ทุ่มเงินเป็นประวัติศาสตร์ประมาณ 50 ล้านปอนด์แต่ก็เหมือนตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ แทบจะกลายเป็นคนละคนกับสมัยอยู่มิลาน

นี้ไม่นับ “ฮวน เซบาสเตียน เวรอน” ที่ “แมนฯยูไนเต็ด” เคยทุ่มเงินสูงถึง 28 ล้านปอนด์ ตอนดึงตัวมาจาก “ลาซิโอ” ก็มีผลลัพท์ไม่ต่างจากบรรดานักเตะอิตาเลี่ยนส่วนใหญ่ที่มาฆ่าตัวตายในเกาะอังกฤษ

แน่นอนความสนใจอยู่ที่ว่า ทำไมนักเตะจากกัลโช่ เซเรียอาหลายคนถึงมักจะเจอปัญหาเมื่อย้ายมาเจอบอลอังกฤษ

ทั้งๆที่ลีกของแดนมักกะโรนีเป็นอีกลีกที่ถือว่าเป็นระดับบิ๊กของยุโรปถึงแม้ว่าช่วงหลังจะตกลงไปก็ตาม

สิ่งที่แตกต่างอย่างชัดเจนของฟุตบอลสองลีกนี้คือ “สไตล์และพื้นฐานการเล่น” ฟุตบอลอังกฤษจะมีความหนักเน้น ความแข็งแกร่งและการเข้าปะทะ

ซึ่งต้องให้ความสำคัญกับสภาพร่างกายไม่น้อยกว่าความสามารถเฉพาะตัว ขณะที่ฟุตบอลอิตาลีจะเน้นจุดนี้และเข้าปะทะน้อยกว่า

ต่อมาคือ “จังหวะการเล่นฟุตบอล” ซึ่งบอลลีกผู้ดีถ้าให้มานั่งดูส่วนใหญ่จะต้องบอกว่า “สนุกกว่า” ฟุตบอลอิตาลี

เพราะ “จังหวะการเล่นเร็วกว่า” แป็ปเดียวบอลจากหลังไปหน้าหรือถูกอีกฝ่ายตัดบอลแล้วสวนกลับโดยใช้เวลาไปม่ถึงนาที

ต่างจากบอลลีกเลี่ยน ที่จะเน้นการเซตบอลขึ้นไป เล่นแบบชัวร์มากกว่าที่จะฉาบฉวย บางทีจะเห็นบางทีมครองบอลฝ่ายเดียวมากกว่า 2 นาทีเป็นประจำ

อีกทั้งเรื่องของธรรมชาติฟุตบอลอิตาลีจะเน้นพวกเทคนิคหรือแท็กติคต่างๆน้อยกว่าฟุตบอลอังกฤษ

โดยบอลอิตาลีถ้าดูเหมือนจะให้ความรู้สึกต้องชิงไหวชิงพริบ ต้องมีเล่ห์มีเหลี่ยม ต่างจากบอลอังกฤษที่ดูจะเป็นการปะทะกันตรงๆซะมากกว่า

ไม่นับเรื่องของผู้ตัดสินถ้าพูดแบบตรงๆก็ ในกัลโช่ เซเรียอา “นกหวีดหวาน” กว่าในพรีเมียร์ลีก อย่างถ้าบอลอิตาลีนักเตะโดนแตะหรือดึงจังหวะเอาฟาล์วก็มักจะได้มากกว่าบอลอังกฤษ

จะสังเกตุได้ว่าทำไมผู้ตัดสินในกัลโช่เป่าหยุดเกมบ่อยจังวะ ซึ่งจุดนี้ทำให้ฟุตบอลขาดอรรถรสไปพอสมควร

เรียกว่าฟุตบอลของสองลีกดังมีความแตกต่างมากจนเป็นปัญหาของนักเตะ นี่ยังไม่นับเรื่องนอกสนามอีกไม่ว่าจะเป็นภาษา อาหารการกิน สภาพอากาศหรือโรคโฮมซิค (คิดถึงบ้าน)

ด้วยสาเหตุมากมายหลายประการนี้แหละ ทำให้นักเตะที่ย้ายจากกัลโช่มาเล่นในพรีเมียร์ลีก แต่ก็เป็นบทเรียนที่ไม่มีสโมสรไหนจดจำซักที!