"ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม" : โปรเกมเมอร์ PUBG กับชีวิตที่ไม่มีใครเคยรู้ในกรมทหาร

หนึ่งในประเด็นทางสังคมที่ถกเถียงกันไม่รู้จบ และวนเวียนมาสร้างความดราม่าทุกปี คงหนีไม่พ้น “เกณฑ์ทหาร” ท่ามกลางข้อสงสัยถึงประโยชน์ของรับสมัครบุคคลเข้าราชการ โดยบังคับด้วยกฎหมาย ที่กินเวลายาวนานถึง 2 ปี

Main Stand พาคุณมารู้จัก พลทหาร ธนวัฒน์ ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม หรือ ThanawatTH นักกีฬาอีสปอร์ตเกม PUBG สมาชิกทีม Armory Gaming ที่ชีวิตพลิกผันจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ สู่การเป็นทหารปืนใหญ่ในจังหวัดลพบุรี

เวลา 2 ปีที่หายไป ส่งผลต่ออาชีพนักกีฬาของเขาแค่ไหน? ประโยชน์อะไรที่เขาได้รับจากชีวิตในค่ายทหาร? ธนวัฒน์จะตอบคำถามที่ทุกคนสงสัย

 

ก่อนเดินทางไปจังหวัดลพบุรีทันที หลังจบการสัมภาษณ์ เพื่อรายงานตัวกับผู้บังคับบัญชา และกลับสู่ชีวิตในค่ายทหารอีกครั้ง

เด็กติดเกมเหลวไหล

“ผมเล่นเกมมาตั้งแต่อนุบาลหนึ่ง เล่นทั้งเกมเพลย์สเตชั่น เกมคอมพิวเตอร์ เล่นสลับกันมา จนถึงช่วงมัธยมต้น ผมเริ่มมีสังคม มีเพื่อนเยอะ เราก็ชวนกันไปร้านเกม” ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม เปิดฉากการสนทนา

 

“ชีวิตจริงผมเป็นคนเงียบๆ ชอบอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว แต่พอได้เล่นเกม ผมเปลี่ยนเป็นคนละคน พูดเยอะมาก มันสนุกครับ เป็นช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเพื่อน ผมจึงชอบช่วงเวลาที่ตัวเองได้เล่นเกมมาก”

ระหว่างการพูดคุย เราเหลือบไปเห็นสิ่งที่อยู่ด้านหลังของธนวัฒน์

มันคือตู้แสดงผลงานความสำเร็จของทีม Armory Gaming ในการแข่งขัน PUBG เกมแนวแบทเทิล รอยัล ที่ได้รับความนิยมในช่วงหลายปีหลัง ป้ายจำนวนมาก และถ้วยแชมป์จำนวนมากวางอยู่ตรงนั้น ขณะที่ธนวัฒน์ กำลังเล่าถึงความสำเร็จ และผลงานในชีวิตการเป็นโปรเกมเมอร์ที่ผ่านมา

แต่กว่าธนวัฒน์จะก้าวมาสู่จุดนี้ได้ ชีวิตของเขาต้องหลงทางไปจากความไร้ระเบียบวินัยของตัวเอง หลังสำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมปีที่ 3 ธนวัฒน์ตัดสินใจเข้าเรียนต่อในการศึกษาระดับปวช. ที่วิทยาลัยเทคโนโลยีปทุมธานี ก่อนลาออกทันที ทั้งที่ใช้เวลาเรียนในสถาบันดังกล่าว ยังไม่ถึงหนึ่งปี

“ผมมีปัญหาในช่วงวัยรุ่น เด็กช่างแถวนั้น (รังสิต) มันตีกันเยอะ ผมไม่ได้ไปเรียนเลย จะให้นั่งแท็กซี่ไปกลับทุกวัน บ้านผมก็ไม่มีฐานะขนาดนั้น บางวันก็ไปมอเตอร์ไซค์กับเพื่อน บางวันนั่งรถเมล์ มันก็เสี่ยงต่อชีวิต ผมเลยไม่ค่อยอยากเข้าเรียน”

“ประกอบกับช่วงนั้น ผมติดสังคมรุ่นพี่ ชอบไปเฮฮา ปาร์ตี้กับเขา แน่นอนว่าเขาก็ไม่ได้พาเราเข้าเรียน พาไปนู่นนี่ เถลไถล วันหนึ่งผมคิดได้ว่าชีวิตเรามันไม่โอเค ลาออกดีกว่า ไม่เอาแล้ว”

“หลังจากนั้น ผมบอกกับตัวเองว่า ไหนๆก็เรียนปวช.ไม่รอดแล้ว เปลี่ยนไปเรียนมัธยมปลายแทนดีกว่า เพราะผมคิดว่า ตัวเองก็ไม่ได้เรียนแย่ขนาดนั้น น่าจะเรียนในระบบสามัญได้”

 

การตัดสินใจของธนวัฒน์ เป็นการตัดสินใจที่ผิดมหันต์ เขาไม่สามารถปรับตัวเข้าชีวิตในโรงเรียนสามัญ ที่กำหนดกฎระเบียบทุกอย่างไว้ชัดเจน ธนวัฒน์หลบหนีจากห้องเรียนกรอบสี่เหลี่ยมที่ให้ความรู้สึกเหมือนกรงขัง แล้วใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในแต่ละวันที่ร้านเกม กรอบสี่เหลี่ยมที่สร้างความสุขให้แก่เขามาเสมอ

ชีวิตของธนวัฒน์หลงทางเละเทะ จนพ่อแม่ของเขาทนดูไม่ไหวอีกต่อไป ทั้งสองพาธนวัฒน์ไปยื่นใบลาออกจากโรงเรียน ก่อนส่งเขาไปดัดนิสัยที่จังหวัดนครสวรรค์ ด้วยการใช้ชีวิตอยู่กับย่าเพียงลำพัง พร้อมยื่นคำขาดว่า จะไม่มีใครมาดูแล หรือช่วยเหลือเขาอีกแล้วนับจากนี้

ธนวัฒน์เข้าศึกษาต่อชั้นปวช. ที่วิทยาลัยเทคโนโลยีและการจัดการตากฟ้า ไม้แข็งจากพ่อแม่ ช่วยให้เขากลับมาเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียน จนกระทั่งเข้าสู่ชั้นปีที่สาม ความสนใจของธนวัฒน์ถูกหันเหอีกครั้ง หลังจากเริ่มตั้งทีม DEMONIC PUBG ร่วมกับเพื่อน และเข้าสู่เส้นทางการเป็นโปรเกมเมอร์อย่างจริงจัง

“ตอนเล่น PUBG ช่วงแรก ผมไม่มีปัญหาอะไร แต่พอเล่นไปเล่นมา ชีวิตผมวิกฤติอีกแล้ว ผมกลับมาติดเพื่อน กลับมาติดเกม ปัญหาในการเรียนผมกลับมา ผมเริ่มโดดเรียน เพราะอยากอยู่กับเพื่อน อยากเล่นเกมกับเพื่อนมากกว่า”

“ยิ่งผมตั้งทีมขึ้นมา ผมยิ่งเกือบเรียนไม่จบ ผมฝึกซ้อมจนดึก ผมโฟกัสไปที่การเล่นเกมอย่างเดียว จริงๆเกรดเฉลี่ยผมดีมาก แต่พอเริ่มเล่นเกมจริงจัง เกรดเฉลี่ยผมร่วงเลยครับ”

“สุดท้าย ผมมาคิดได้ว่าตอนนี้ผมยังเรียนอยู่ ผมต้องแบ่งเวลาให้ได้ ผมต้องใช้เวลากับการเรียนบ้าง ยังไงคราวนี้ ก็ต้องเอามันจนจบให้ได้”

ใบแดง ทบ.2

5 ปี 3 สถาบันการศึกษา ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม สำเร็จการศึกษาในระดับชั้นปวช. หรือเทียบเท่ามัธยมปลาย ด้วยวัย 21 ปี ในขณะนั้น เขากำลังไปได้สวยกับบทบาทโปรเกมเมอร์เกม PUBG

 

ธนวัฒน์วางแผนอนาคตตัวเองไว้ชัดเจน เขาต้องการเข้าศึกษาในระดับอุดมศึกษาที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง เพื่อเปิดโอกาสให้ตัวเองมีเวลาว่างในฝึกซ้อม และแข่งขันกีฬาอีสปอร์ต พร้อมกับตามล่าใบปริญญาควบคู่กันไป

แต่แผนชีวิตที่ธนวัฒน์วางเอาไว้ ยังไม่เคยเกิดขึ้นจริงจนถึงบัดนี้ เมื่อมีพัสดุจ่าหน้าซองถึงตัวเขาส่งมาถึงบ้าน เอกสารภายในพัสดุซองนั้น มันคือหมายเรียก สด. ๓๕ ส่งสัญญาณถึงชายไทยทุกคนที่ไม่ได้ผ่านการศึกษานักศึกษาวิชาทหารครบ 3 ปี ให้เข้ารับการตรวจเลือกคนเข้ากองประจำการ หรือภาษาชาวบ้าน คือจับใบดำ-ใบแดง

“ผมไม่ได้เรียน (รด.) เพราะผมไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น ผมไม่ได้สนใจอะไรเท่าไร ตอนนั้นผมคิดแค่ว่า ผมต้องเรียนให้จบ”

“มันเป็นช่วงเวลาที่ว่า (นึกคิด) ผมดร็อปสองปีใช่ไหมครับ คนทั่วไปต้องจบปวช. ปีสาม ตอนอายุ 18 แต่ผมจบตอนที่อายุมันถึงช่วงเกณฑ์ทหารพอดี ผมก็เลยคุยกับทางบ้านว่า เราได้วุฒิตรงนี้มา เรื่องการเรียนเสร็จสรรพหมดแล้ว เราก็เคลียร์ทุกอย่างให้จบไปเลยดีกว่า”

“ผมจึงเลือกไม่ผ่อนผัน วัดดวงจับใบดำใบแดงไปเลย”

 

เช้าตรู่ในช่วงเดือนเมษายน ปี 2561 นายธนวัฒน์ จันทร์เต็ม เดินทางเข้ารับการตรวจเลือกเป็นทหารกองประจำการ ที่หน่วยตรวจเลือกในจังหวัดนครสวรรค์

ท่ามกลางชายไทยกว่าร้อยชีวิต ธนวัฒน์นั่งอยู่ตรงกลางห้องโถงโดยท่อนบนเปลือยเปล่า บุรุษคนแล้วคนเล่าถูกขานชื่อเพื่อออกไปหยิบโชคชะตาของตัวเอง ธนวัฒน์รอฟังชื่อของตัวเองไปเรื่อยๆ จำนวนจากหลักร้อยลดลงไปเหลือหลักสิบ ชื่อของเขาก็ยังไม่ออกมา จนกระทั่งจำนวนคนถึงหลักหน่วย ชื่อของธนวัฒน์ยังไม่ถูกขานออกมา

กระทั่งธนวัฒน์ตระหนักได้ว่า เขาจะไม่มีสิทธิได้ตัดสินอนาคตสองปีข้างหน้าด้วยตัวเอง เมื่อเขาได้สิทธิ์จับใบดำ-ใบแดงเป็นคนสุดท้าย ขณะที่ใบดำเหลือเพียง 1 ใบ แต่ยังมีผู้รอเข้ารับการตรวจเลือกอีก 2 คน

ธนวัฒน์ไม่ได้บอกว่าเขาสวดมนต์ หรือภาวนาอะไรไว้ในใจหรือไม่ ขณะที่คนก่อนหน้ากำลังล้วงมือลงไปในโถ เพื่อหยิบใบกระดาษที่จะตัดสินอนาคตของชายหนุ่มสองคนไปพร้อมกัน

 

แต่ไม่ว่าเขาจะอธิษฐานอะไร มันไม่ได้ผล ชายคนก่อนหน้าธนวัฒน์ จับได้ใบดำ ขณะที่ชายคนนั้น กำลังกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ธนวัฒน์รู้ตัวเองดีแล้วว่า ช่วงเวลา 2 ปีข้างหน้านับจากนี้ ชีวิตเขาจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

“ผมก็แค่ลุ้นว่าจะได้ผลัดไหน แต่ยังไงๆ ก็ใบแดงแน่” ธนวัฒน์ย้อนถึงความรู้สึกในวันนั้นให้ฟัง

“ตอนรู้ว่าตัวเองต้องได้ใบแดง ผมก็รู้สึกเซ็งนะครับ แต่ไม่ถึงกับร้องห่มร้องไห้ ขาอ่อน ไม่มีแรงจะเดินอะไรขนาดนั้น ผมก็เดินออกไปปกติ ผมจับใบแดงขึ้นมา เขาก็เรียกผมไปลงชื่อ ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรมาก มันเป็นดวงของผมครับ ใบแดงใบสุดท้าย ผมยังจะโดน”

“แดง ทหารบกผลัดสอง” สิ้นสุดคำประกาศดังกล่าว ชีวิตใหม่ของธนวัฒน์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

สามเดือนแรกในรั้วเหล็ก 

กล่าวกันว่า ในทุกความโชคร้าย ย่อมมีความโชคดีซ่อนอยู่ ธนวัฒน์ได้รับกำหนดการให้เข้าประจำการที่ กองพลทหารปืนใหญ่ ค่ายพิบูลสงคราม จังหวัดลพบุรี ในช่วงเดือนพฤศจิกายน ปี 2561 เนื่องจากจับได้ผลัดสอง ทำให้เขามีเวลาหกเดือน เพื่อจัดการธุระต่างๆของตัวเองให้เสร็จสิ้น

 

หลังบวชเพื่อทดแทนคุณบิดามารดา เป็นเวลาสองอาทิตย์ ธนวัฒน์สึกออกมาเพื่อทุ่มเทชีวิตให้กับการเล่นเกม PUBG อย่างเต็มตัว นาฬิกาที่เดินอย่างช้าๆ คือสัญญาณเตือนของเวลาที่กำลังหมดลง ธนวัฒน์ใช้เวลาทุกวินาทีอย่างคุ้มค่า แบบที่เขาไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต

“ผมจริงจังกับการซ้อม การแข่งขัน ทุกอย่างผมใส่เต็มที่ ผมตั้งเป้าหมายในทุกนัดว่า ทีมเราต้องชนะ ทีมเราต้องเป็นแชมป์ ทีมเราต้องเล่นให้ดี ทีมเราต้องเล่นให้ได้”

ความมุ่งมั่นและตั้งใจ ตอบแทนธนวัฒน์อย่างคุ้มค่า เขาย้ายจากสังกัดเดิมมาสู่ทีม Armory Gaming และคว้าแชมป์ JIB PUBG SEA CHAMPIONSHIP BANGKOK 2018 จนได้โอกาสไปแข่งขันในระดับภูมิภาคอาเซียนเป็นครั้งแรก

โชคร้ายที่ช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นแสนสั้น หลังจบการแข่งขันในระดับภูมิภาค ธนวัฒน์ต้องเข้ารับการรายงานตัว เพื่อบรรจุเป็นทหารกองประจำการโดยสมบูรณ์

“วันแรกที่ผมเข้าไป ผมเครียดมากครับ ในหัวตอนนั้นผมคิดหลายเรื่องครับ ผมคิดถึงความสบาย ถามตัวเองว่าทำไมเราต้องมาอยู่แบบนี้ มันไม่ใช่ตัวตนของเรา ทำไมเราต้องมาอยู่ที่นี่ แต่มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ผมต้องฝืนใจ บวกทำใจอยู่ให้ได้”

“อาทิตย์แรก การใช้ชีวิตในค่ายสำหรับผม มันลำบากมาก ผมนอนไม่หลับ ผมเคยอยู่สบาย ผมไม่เคยใช้ชีวิตแบบนั้น ผมไม่เคยนอนสามทุ่ม ตื่นตีห้า มันเป็นคนละโลกกัน ทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้เลย ได้แต่นั่งรอให้เขาพาไปนู่นไปนี่ ตั้งแต่เช้า ประมาณตีห้า จนถึงสามทุ่ม กว่าจะได้นอน พอได้นอน ผมก็นอนไม่ค่อยจะหลับอีก”

 

ชีวิตที่เคยจับเมาส์น้ำหนักเบาไม่ถึงหนึ่งขีด ธนวัฒน์ต้องเปลี่ยนมาถือปืนน้ำหนัก 3 กิโลกรัม แถมยังต้องใส่ยูนิฟอร์มที่ทำจากผ้าอย่างหนา บวกกับหมวกเหล็กหนักบนศีรษะ ท่ามกลางแดดที่แผดเผาไม่เว้นแต่ละวัน มันคือบรรยากาศที่แตกต่างจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ในห้องแอร์อย่างสิ้นเชิง

ธนวัฒน์เล่าให้ฟังว่า ช่วงเวลาสามเดือนแรกในค่ายทหาร คือเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิต แต่ละวันของเขาผ่านไปอย่างเชื่องช้า สวนทางกับเวลาหกเดือนก่อนเข้าประจำการที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทุกคืนที่เขาหลับตานอนได้ มาจากความเหนื่อยล้าในการฝึกซ้อม ไม่ใช่เพราะสบายใจหรือปรับตัวเข้ากับชีวิตที่เต็มไปด้วยกฎระเบียบ

“สามเดือนแรก ผมเป็นทหารใหม่ เพิ่งเปลี่ยนจากพลเรือนเป็นทหาร ผมจะไม่ได้ใช้โทรศัพท์ เข้าสู่โหมดออฟไลน์เต็มตัว”

“ผมรู้สึกว่าสามเดือนแรกในการเป็นทหารใหม่ มันเหนื่อยจริงๆครับ เพราะเราไม่สามารถติดต่อโลกภายนอกได้ เราทำอะไรตามใจไม่ได้ เราต้องอยู่ในกฎข้อระเบียบคำสั่งของเขา ผมไม่สามารถซื้ออะไรกินเองได้ด้วยซ้ำ เพื่อนไปไหน เพื่อนกินอะไร ทุกคนต้องทำตาม มีคนคุมตลอดเวลา”

”ทุกอย่างมีเวลาของมัน ตื่นตีห้า เจ็ดโมงเช้ากินข้าว เที่ยงตรงกินข้าว หกโมงเย็นกินข้าว ช่วงเวลาอื่นก็ฝึก ฝึกตลอดเวลา ฝึกแบบไม่มีเวลานั่งเลย พูดแบบนี้ดีกว่า”

 

ความบันเทิงเดียวที่ธนวัฒน์รู้สึกได้ในชีวิตทหาร คือการได้โอกาสยิงปืนจริง จากที่เคยยิงในเกมมาแทบทุกวัน ธนวัฒน์ซัดกระสุนเหล็กใส่เป้าซ้อมวันละ 300-400 นัด ซึ่งเจ้าตัวยอมรับว่า เป็นความรู้สึกที่แตกต่างออกไปจากโลกจำลอง

“มันคนละเรื่องเลยครับ คนละมิติกันเลย ของจริงยิงแล้วหนวกหู (หัวเราะ) ตอนแรกจากที่เคยตื่นเต้น กลายเป็นผมยิงจนไม่อยากยิงแล้ว เป้าเล็งก็ไม่มีเหมือนในเกม ต้องเล็งผ่านศูนย์หลัง ศูนย์หน้า ซึ่งมันยากมาก ปืนก็หนักสามกิโลกรัม เวลายิงก็ต้องยิงตามท่าในแบบฝึก ไม่ใช่ยิงแบบฟรีสไตล์ตามใจ”

“แต่มันก็รู้สึกสนุกครับ ผมคิดว่าตัวเองใช้ชีวิตได้ครบนะ ปืนจริงก็ยิง ปืนในเกมก็ยิง ผมก็อยากรู้ว่าผมจะทำได้แค่ไหน เพราะในเกมผมก็ยิงแม่น อยากรู้ว่าชีวิตจริงผมจะยิงแม่นหรือเปล่า”

“แต่ผมยิงปืนจริงไม่แม่นเหมือนในเกมนะ เพราะผมกล้ามเนื้อไม่แข็งแรง พอซ้อมติดต่อกันหลายวัน แขนผมจะเริ่มสั่นแล้ว มันหนักกว่าในเกมมากครับ”

อนาคตหลังปลดประจำการ

เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งปี จากวันแรกที่ ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม เข้าเป็นทหารกองประจำการที่จังหวัดลพบุรี ทุกวันนี้ เขาไม่ต้องฝึกหนักเหมือนดั่งสามเดือนแรก ธนวัฒน์ผ่านการฝึกฝนพื้นฐาน และถูกเรียกประจำการในกองร้อยตามกำหนดการณ์

 

หน้าที่ประจำวันในชีวิตของเขาก็เบาลง ไม่ได้หนักเจียนตายเหมือนเมื่อก่อน ธนวัฒน์เผยให้ฟังว่า เขากำลังมีความสุขกับการตัดหญ้า, ทำความสะอาด, จัดสถานที่ หรือ เข้าเวรตามมอบหมาย ตราบใดที่มีเวลาให้เขาพักผ่อน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันมากเพียงพอ

“หลังฝึกสามเดือนแรก ผมได้ขึ้นประจำการกองร้อย ชีวิตก็ดีขึ้นครับ ผมสามารถพกโทรศัพท์มือถือได้ ติดต่อสื่อสารกับเพื่อนได้ ติดตามการแข่งขันของเพื่อนในทีมได้”

“ผมทดแทนการฝึกซ้อมด้วยการดูการแข่งขัน ทั้งของบ้านเราและต่างประเทศ ผมเห็นแผนการเล่นของเขา การคุมพื้นที่ของเขา ผมก็จะจำมา พอแข่งจริงผมก็นำเสนอเพื่อนไปว่า ผมเคยดูแบบนี้มานะ เล่นแบบนี้ไหม หรือแนะนำเพื่อนว่า ทีมเล่นดี ลองไปย้อนดูเทปแข่งไหม อะไรแบบนั้น”

ธนวัฒน์กลับมาลงแข่งขัน PUBG เป็นครั้งแรก หลังเสร็จสิ้นการฝึกโหดช่วงสามเดือน ตามกำหนดปกติ ทหารใหม่ทุกนาย จะได้รับวันหยุด 10 วัน เพื่อกลับบ้านไปหาครอบครัว แต่สำหรับ ธนวัฒน์ เขาต้องกลับเข้าสู่ทีมเพื่อฝึกซ้อม ให้ทันการแข่งขันที่จะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ก่อนจะพบว่า ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

“ผมเล่นได้แย่มากครับ อย่างแรกเลยคือเรื่องสายตา เมื่อก่อน ผมเล่นเกมจนสายตามันชินกับภาพหรือแสงในจอ แต่พอไปอยู่ตรงนั้นสามเดือนแรก ผมไม่เคยเห็นแสงในจอ หรือกระทั่งแสงโทรศัพท์ ผมมองแต่หญ้า มองแต่ท้องฟ้า กลายเป็นผมเล่นเกมแล้วเจ็บตา ไม่ชินเลยครับ”

“อีกสาเหตุ คือ มือผมมันช้ามาก เหมือนผมไม่ชินกับการทำอะไรแบบนี้แล้ว ผมต้องใช้เวลาปรับตัวพอสมควรเลยครับ ทุกวันนี้ ผมยังรู้สึกว่าผมเล่นได้ไม่ดีเท่าที่เคย ผมต้องการเวลาฝึกซ้อมมากกว่านี้ (นั่งคิด)”

“การเป็นทหารมันส่งผลกับผม ทุกคนในทีมเล่นเกมทุกวัน เมื่อก่อนผมค่อนข้างที่จะเป็นตัวหลักของทีม แต่พอผมเข้าค่าย มีเพื่อนอีกสองคนเข้ามาสู่ทีม มาทำหน้าที่ในส่วนของผม ผมเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายสนับสนุนเขาแทน”

หนึ่งปี กับ สองเดือน คือระยะเวลาที่เหลือของ พลทหาร ธนวัฒน์ จันทร์เต็ม สำหรับการรับใช้ชาติในค่ายทหาร แน่นอนว่ามันเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน ยิ่งสำหรับคนที่มีหน้าที่การงานภายนอกรออยู่ คนรุ่นใหม่ส่วนมากมักพูดกันว่าการเข้าประจำการเป็นทหารเกณฑ์ คือ การปิดกั้นโอกาสบางอย่างในชีวิต และสูญเสียเวลาไปสองปี

แต่ทุกประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมนุษย์ ไม่ได้มีเพียงแง่มุมเดียวเสมอไป แม้ไม่เต็มใจเข้ามาเป็นทหาร ธนวัฒน์เปิดเผยว่าเขาดีใจที่ได้โอกาสเข้ามาสวมเสื้อเขียวลายพราง จากบทเรียนที่เขาได้รับตลอดหลายปีที่ผ่านมา ที่ช่วยเปลี่ยนเด็กเหลวไหลไร้ระเบียบวินัยคนหนึ่ง ให้มีความอดทน และพร้อมฝ่าฝันกับอุปสรรคต่อไป ที่รออยู่ในชีวิตของเขานับจากนี้

 

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าชีวิตผมจะเป็นอย่างไร ถ้าผมไม่ได้เป็นทหาร (นึกคิด) ผมอาจจะได้เงินเดือนเยอะ แต่ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ได้เงินเดือน เล่นเกมไปวันๆ เพราะยังไง ผมก็ได้เงินเดือนอยู่แล้ว”

“แต่พอผมรู้ตัวว่าผมต้องเป็นทหาร ผมมีเวลาจำกัด ผมไม่สนใจเงินเดือนอีกแล้ว ผมแค่อยากเล่นเกมให้ดีที่สุด เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะได้เล่นเกมอีกครั้งตอนไหน เป็นทหารแล้วกลับออกมา ยังจะได้เล่นเกมอยู่หรือเปล่า”

“สิ่งที่ได้จากการเป็นทหาร ผมได้ระเบียบวินัยในการใช้ชีวิต การตัดสินใจในอนาคต ว่าผมควรทำอะไร ไม่ใช่ว่าจะขี้เกียจ ไม่อยากทำ ชีวิตมันทำแบบนั้นไม่ได้ครับ ผมได้ความอดทนมาพอสมควร ผมต้องสู้ชีวิตนะ มันไม่ได้มีอะไรเป็นอย่างที่คิดเสมอไป”

“วันหนึ่งผมอาจจะไม่ได้เล่นเกมเป็นอาชีพ ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอาชีพนี้ได้นานแค่ไหน สักวันผมอาจจะต้องไปทำอาชีพอื่น ผมคงเลือกไม่ได้ว่าจะทำอะไรไม่ทำอะไร เหมือนกับชีวิตทหารที่ฝึกหนัก ซ้อมหนัก ผมคิดว่ามันจะช่วยตัวผมได้ในอนาคต” ธนวัฒน์ กล่าวทิ้งท้าย ก่อนเดินทางไปรายงานตัวที่ค่ายในจังหวัดลพบุรี