เจาะวิถีคิดยอดนักมวยไทยรุ่นใหม่ "รถถัง จิตรเมืองนนท์" ทำอย่างไรให้ได้ค่าตัวเรือนล้านบาท?

วันที่ 13 ตุลาคม ที่ผ่านมา ต่อหน้าแฟนกีฬานับหมื่นรายในเรียวโงกุ โคกุงิกัง หนึ่งในสนามกีฬาที่มีมนต์ขลังของประเทศญี่ปุ่น เพลงห่อหมกฮวกไปฝากป้า ดังขึ้นมาพร้อมกับชายสวมเสื้อขาวรายหนึ่ง ชายคนนั้นกำลังเต้นไปตามจังหวะเสียงเพลงหมอลำ ท่ามกลางเสียงเชียร์ที่ส่งเสียงสนั่นไปทั่วสนาม

ชายผู้นั้นไม่ใช่พระเอกหมอลำหรือแดนเซอร์จากคณะไหน แต่เขาคือ “รถถัง จิตรเมืองนนท์” แชมป์มวยไทยรุ่นฟลายเวต ของ ONE Championship นักมวยที่มองว่าการวางมาดเคร่งขรึมเพื่อข่มขวัญคู่ต่อสู้ ไม่ได้มีความหมายไปมากกว่าการร่ายท่วงท่าตามจังหวะเพลงหมอลำ เพื่อสร้างความบันเทิงแก่ผู้ชม

 

กว่าจะคว้าและป้องกันแชมป์ต่อหน้าแฟนมวยไทยจากทั่วโลกได้ดั่งฝัน รถถัง จิตรเมืองนนท์ ต้องฝ่าฝันกับบททดสอบมากมาย ที่ไม่ได้รอเขาอยู่บนเวทีมวยเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงการใช้ชีวิตนอกสนาม เงินตรา, ชื่อเสียง, ผู้หญิง และสิ่งล่อใจอื่นมากมาย ที่เคยชักพานักมวยอนาคตไกลตกลงหุบเหวอันมืดมิดมานักต่อนัก

Main Stand พาคุณไปเจาะวิธีคิดของนักมวยเงินล้านวัย 22 ปี นับตั้งแต่วันที่เขาได้เงินบาทแรกจากการชกมวย เกิดอะไรขึ้นในหัวของรถถัง จิตรเมืองนนท์ จนผลักดันให้เขากลายเป็นนักมวยไทยที่มีค่าตัวมหาศาล และได้รับความนิยมเป็นอันดับต้นๆของโลกในขณะนี้

ก่อนจะมาเป็นมวยเงินล้าน คุณได้เงินค่าตัวจากการชกไฟต์แรกกี่บาท?

ผมต่อยไฟต์แรกตอนอยู่ป.5 ตอนนั้นเขาพาไปเปรียบมวย แล้วผมได้ไปชกแทนเพื่อน เพราะเพื่อนป่วยไปชกไม่ได้ หัวหน้าค่ายบอกว่าไปแต่งตัว ขึ้นรถ เดี๋ยวไปชกเลย

 

วันนั้นผมต่อยที่ภาคใต้ ต้องไปต่อยบนภูเขา เส้นทางก่อนไปชกมันก็โค้งเยอะ ผมเมารถ อ้วกอีก แต่พอไปถึงเวที ผมก็ขึ้นต่อย ชนะได้ค่าตัว 300 บาท

ความรู้สึกผมพอได้เห็นแบงค์ร้อยครั้งแรกนะ มันดีใจมาก ก่อนหน้านี้ เคยจับแต่เงินเหรียญ อย่างมากก็แบงค์ยี่สิบบาท พอได้จับแบงค์ร้อย มันดีใจ ผมคิดว่าต่อยมวยมันได้เงินง่ายนะ ต่อยสามยก ได้เงินสามร้อย

เงินสามร้อยบาทก้อนแรกที่คุณได้มา คุณทำอะไรกับมัน?

ใช้เองหมดเลยครับ ช่วงแรกเงินที่ได้มาจากการชกมวย ผมใช้เองหมด เพราะค่าตัวมันแค่หลักร้อย ยังไม่ได้เยอะอะไรมากมาย 

แต่พอชกมาเรื่อยๆ ชนะมาเรื่อยๆ จนค่าตัวขึ้นเป็นหลักพัน ผมถึงเริ่มให้แม่บ้าง ผมเก็บไว้ใช้เองสามสี่ร้อย ที่เหลือผมให้แม่หมด

มวยหลักร้อยกลายเป็นมวยหลักพัน ก้าวต่อไปคือมวยเงินหมื่น ขยับไปถึงจุดนั้นได้อย่างไร?

ตอนนั้นผมคิดจะเลิกชกมวยแล้วนะ ชกอยู่ใต้ค่าตัว 5-6 พันบาทแล้ว หัวหน้าค่ายบอกให้ผมมาชกที่กรุงเทพฯ แต่ผมบอกไม่เอา จะไม่ชก เขาก็บังคับให้ชก ผมเลยต้องลาออกจากโรงเรียน ตอนม.2 ขึ้นมาอยู่กรุงเทพฯ แล้วชกไฟต์แรก ได้ค่าตัวเพิ่มเป็นหลักหมื่นเลย

 

ตอนมาอยู่กรุงเทพฯใหม่ๆ ผมใช้เงินเยอะมาก ยกตัวอย่าง ผมไม่เคยมีโทรศัพท์ของตัวเอง มีแต่เครื่องเก่าที่แม่ให้มา ผมอยากมีเครื่องใหม่ของตัวเอง ผมเอาเงินหมื่นจากค่าตัวมาซื้อโทรศัพท์ พอเบื่อ ผมเห็นคนอื่นเขาใส่ทอง มองว่าเท่ห์ เอาเงินไปซื้อทองอีก

มันเป็นชีวิตช่วงวัยรุ่นนะ วันรุ่นไม่มีใครเก็บเงินหรอก ผมชกได้เงินมาสองหมื่นบาท ประกาศเลยว่า วันนี้เงินต้องหมด พาเพื่อนไปเที่ยว ช่วงนั้นเกเรมาก ตอนค่าตัวหลักหมื่นต้นๆ ผมเกเรสุดๆ ไปผับ ไปเที่ยวหมดทุกที่ ช่วงนั้นกับเพื่อนถึงไหนถึงกัน หมดคือหมด ไม่รู้จักเก็บ

ชีวิตช่วงวัยรุ่น คุณเกเรมาก ตอนนั้นเคยคิดไหมว่าจะประสบความสำเร็จได้อย่างทุกวันนี้?

มีช่วงหนึ่งผมออกจากค่าย (จิตรเมืองนนท์) ไปตระเวนชกมวยอยู่ภาคอีสาน บอกตามตรง ผมไม่คิดว่าตัวเองจะได้เป็นมวยเงินแสนแล้ว

 

ตอนนั้นผมอายุ 16-17 ค่าตัวอยู่กรุงเทพฯหลักหมื่น ผมไปเริ่มต้นใหม่ เปรียบมวยกับเขาไปทั่ว ค่าตัวสองพันสามพัน จนมีชื่อเสียง แฟนมวยอีสานติดตามเยอะ ผมถึงโดนเรียกกลับมากรุงเทพฯใหม่

พอกลับมาชกในกรุงเทพฯ ฟอร์มผมมันไม่เข้าที่ น้ำหนักไม่ได้ เพราะอยู่อีสานผมไม่เคยดูแลน้ำหนักเลย ตอนนั้นแพ้ติดต่อกันประมาณสี่ห้าไฟต์ ท้อแล้ว อยากเลิก มันไม่ไหว ชกกับใครก็แพ้

กำลังใจจากไหนที่ทำให้คุณเลิกท้อ กลับมาลุกขึ้นสู้อีกครั้ง?

พ่ออ้วนครับ (อ้วน จิตรเมืองนนท์) แกให้กำลังใจผมตลอด บอกกับผมว่า "ถ้าเลิกชกมวย มึงจะเอาอะไรกิน ทำงานก่อสร้างได้วันละสามร้อย หลังเข็ด หลังงอ เหนื่อยทั้งวัน จะเอาเหรอ" แกบอกผมว่า สักวันจะเป็นวันของเรา ตั้งหน้าซ้อมต่อไป อย่าท้อ

 

ผมขับรถออกไปเนี่ย (ก่อนการสัมภาษณ์ รถถังเพิ่งกลับมาจากการออกไปซื้อบัวลอยให้เพื่อนร่วมค่าย) ผมเห็นคนแก่ คนพิการ เขาออกมานั่งขอทาน บางคนไม่มีแขนขา เขายังสู้ชีวิต เขาไม่ยอมแพ้ แล้วร่างกายมีครบทุกอย่าง จะมายอมแพ้ได้อย่างไร

อาชีพนักมวย เหนื่อยแค่ตอนซ้อม เจ็บนิดหน่อยก็รักษาได้ มันเป็นเรื่องปกติของอาชีพ นั่นแหละ ผมจึงกลับมาสู้อีกครั้ง

แนวคิดหลักในอาชีพการเป็นนักมวยของคุณคืออะไร?

นักมวยทุกคนต้องมีเป้าหมาย สำหรับผม ข้อแรกคืออยากเป็นแชมป์ ข้อสองคืออยากได้เงินเยอะๆ มาเลี้ยงพ่อแม่เลี้ยงครอบครัว ผมว่าทุกคนคิดแบบนี้หมด แต่จะทำอย่างไรให้ไปถึงจุดนั้นได้ ผมมองว่ามันต้องใช้ความพยายามและอดทน

 

ผมเตือนสติตัวเองตลอด อย่างบางคนพอชกเสร็จ ไปดื่มไปสังสรรค์ ทุกวันนี้ผมไม่เอาเลยครับ เมื่อก่อนผมดื่มก็จริง แต่ตอนนี้ผมมองแล้วว่า มันทำลายสุขภาพ กว่าจะกลับถึงค่ายมาฟื้นตัวใหม่ มันก็เสียไปแล้ว เราทำร้ายร่างกายไปแล้ว

ผมแค่เปลี่ยนจากการดื่มเหล้า มาเป็นการกินอาหารอร่อยๆ ผมว่ามันดีกว่า ดีต่อสุขภาพ แล้วมันก็มีความสุขด้วย โดยที่ไม่ต้องไปดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เมายา อะไรพวกนี้

นอกจากการดูแลสุขภาพ สำหรับอาชีพนักมวย การดูแลฐานะทางการเงินเองถือว่ามีความสำคัญ คุณจัดการรายได้ของตัวเองอย่างไร?

ทุกวันนี้ผมก็ยังใช้จ่ายเยอะนะ แต่ต้องแบ่งเป็นส่วนๆไป ส่วนนี้คือเงินเก็บ ส่วนเงินในบัญชีที่เหลือคือต้องใช้ อยากได้นาฬิการาคาสี่หมื่น ผมก็ซื้อ รองเท้าผมซื้อเป็นสิบคู่

เอาจริงๆ ผมใช้เงินเยอะนะ ประมูลพระหมดเป็นหลักแสน (หัวเราะ) แต่มันเป็นความสุขทางใจ ส่วนที่เป็นเงินเก็บ ผมเก็บแล้ว ก็จะไม่ไปยุ่งเงินตรงนั้น

ค่าตัวแต่ละก้อนที่ได้มา คุณแบ่งไว้เป็นเงินเก็บมากน้อยแค่ไหน?

ไฟต์ล่าสุด ได้เงินมาสามแสนมั้ง ผมฝากเข้าธนาคารไปแสนห้า (นึกคิด) ใช่ ผมฝากเข้าแบงค์ไปแสนห้า ก็คือครึ่งหนึ่งเก็บไว้

 

ส่วนอีกครึ่งหนึ่ง ก่อนจะใช้เรื่องส่วนตัว ผมต้องนึกถึงครอบครัวก่อน พ่อแม่ผมให้เงินไป พี่น้องใครเดือดร้อนผมก็ช่วย ใครขัดสนผมก็ต้องดู อย่างน้องสาวอยากได้โทรศัพท์ ผมก็โอนเงินออกให้ก่อน พ่อหรือแม่อยากได้อะไร ผมก็ซื้อให้แก

คุณคือแชมป์โลดมวยไทยของ ONE Championship กว่าจะถึงจุดนั้น คุณปรับตัวมากน้อยแค่ไหน กับการชกมวยไทยในเวทีต่างประเทศ?

ความแตกต่างคือนวมที่ ONE มันเล็ก ผมจะไปประมาทเปิดหน้าแลกไม่ได้ ต้องดูคู่แข่งดีๆ โอเค อาจจะต่อยแบบเล่นๆได้ แต่ต้องระวังให้ดี ถึงผมจะทนแค่ไหน พลาดไปมีโอกาสโดนน็อค มีโอกาสร่วงเหมือนกัน 

แต่สไตล์ชกผมก็สไตล์เดิมนะ คือเน้นเดินเข้าใส่ เอนเตอร์เทนคนดู จริงๆก็ไม่ได้ปรับเปลี่ยนอะไรมาก

คุณเริ่มต้นชกในแนวทางเอนเตอร์เทนคนดูมาตั้งแต่เมื่อไร?

ผมชกแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ผมชอบท้าทาย กวนตีน คู่ต่อสู้ ยียวนอ่ะพูดง่ายๆ แต่ชกเสร็จต้องมีมารยาท ผมต้องให้ความเคารพ ทุกคนคือพี่น้อง เพื่อนร่วมอาชีพเดียวกัน

 

บนเวที ผมมองว่ามันคือเกมกีฬา ผมมีพรสวรรค์ มีความสามารถ ทุกอย่างที่มันอยู่ในตัวผม แสดงมันออกไปให้หมด ผมมีของดี ผมต้องแสดงออกไปให้คนดูเขาชอบในสไตล์ของผม

แนวคิดอะไรที่ทำให้คุณมองว่า นักมวยมีหน้าที่ให้ความบันเทิงแก่คนดู?

ผมเป็นนักมวย ในวินาทีแรกที่ผมก้าวขึ้นไปบนบันได เวทีมวยนี้เป็นของผมแล้ว ผมอยากทำอะไร ผมแสดงออกมาให้เต็มที่ มันเป็นเวลาของผม 

ตอนเปิดตัว ผมก็เต้นในรูปแบบของภาคอีสาน เพลงพื้นบ้าน ใส่หน้ากากไอรอนแมน ผมผสมหนังดัง หนังเมืองนอก เข้ากับเพลงอีสานพื้นบ้านเรา

ผมอยากให้คนที่มาดูในสนาม เขายิ้มและเต้นไปกับผม ให้เขาสนุกไปกับผม พอเข้าสู่ช่วงชกจริงๆ มันก็มีความตื่นเต้นความเร้าใจอยู่ มันมีทุกรสครับ ผมก็ภูมิใจนะ 

เพราะเขาตีตั๋วมาดู เสียเงินก็แพง ถ้าต้องมาเจอมวยยกหนึ่งเตะสองครั้ง มันก็ไม่ได้ เปิดตัวเดินเฉยๆ มันไม่สนุก ไม่เร้าใจ แต่ถ้าผมเปิดตัว ผมออกมาเต้น มันก็ทำให้คนดูฮือฮา ผมทำให้เขาส่งเสียงกรี๊ด ผมทำให้เขาเต้นไปกับผมด้วย

การออกมาเต้นเพลงหมอลำตอนเปิดตัว คุณตั้งใจทำมันเพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้ตัวเองหรือเปล่า?

ไม่ นักมวยบางคนเขาดัดแปลงนะ มีคนสั่งว่าคุณต้องทำแบบนั้นแบบนี้ แต่ผมไม่ต้อง ทุกอย่างที่ผมแสดงออกมา มันเป็นตัวตนของผมเอง ผมจะทำอะไรก็ได้ ขอแค่เป็นตัวของผมเอง ดีที่สุด

 

สุดท้าย การต่อยมวยมันเป็นกีฬาที่ผมรัก ผมแค่ต้องทำให้มันเต็มที่ โชว์ไป กล้าแสดงออก จะผิดจะถูกช่างมัน

คุณรู้สึกอย่างไร เมื่อคุณออกไปเต้นหมอลำ ออกไปสร้างความบันเทิงแก่คนนับหมื่นในสนามที่มาจากทั่วทุกมุมโลก?

ผมไปอยู่จุดนั้นบนเวทีของ ONE คนเยอะมาก เยอะกว่าเมืองไทยมาก ราชดำเนินมีแค่นี้ ลุมพินีมีแค่นี้ แถมยังมีแต่คนไทย ฝรั่งอย่างมากก็หลักร้อย 

แต่ตรงนั้นกลายเป็นว่าคนไทยน้อย มีแต่ต่างชาติ แล้วผมเอาอาวุธมวยไทยไปเผยแพร่ มันต่างกันมาก เหมือนเวทีเล็กกับเวทีใหญ่

(นึกคิด) ผมเปรียบเหมือนกับนักร้อง นักร้องทุกคนต้องไต่เต้าขึ้นเวทีใหญ่ จากเวทีตามหมู่บ้าน สักวันต้องก้าวไปเล่นบนเวทีคอนเสิร์ต สำหรับผม ONE เหมือนเวทีคอนเสิร์ต มันแตกต่างกันมากจริงๆ

เป้าหมายต่อไปของ รถถัง จิตรเมืองนนท์ คืออะไร?

ผมอยากชิงแชมป์ คิกบ็อกซิ่ง ก่อนหน้านี้ผมต่อยที่ญี่ปุ่นมาหลายครั้งแล้ว ผมก็มองว่ามันไม่ต่างจากมวยไทยมาก แค่ห้ามเข่า ห้ามศอก แล้วผมเป็นคนชอบเตะอยู่แล้ว มันเป็นสไตล์ของเราอยู่แล้ว

 

ผมรักในอาชีพนี้ มันมีมวยอีกกี่ประเภทละ MMA คิกบ็อกซิ่ง มวยสากล สำหรับผมนะ ผมอยากจะลองสักครั้งในชีวิต ตอนนี้มวยไทยผมมาจนสุดเพดานแล้ว อยากจะโยกไปคิกบ็อกซิ่ง หรือ มวยสากล ผมมองว่ามันก็ไม่เสียหายนะ แพ้คือประสบการณ์ ชนะคือกำไรชีวิต

จากมวยหลักร้อย กลายเป็นมวยหลักล้าน สิ่งสำคัญที่สุดที่ผลักดันคุณมาถึงจุดนี้ คืออะไร?

ครอบครัวครับ ครอบครัวอยู่ข้างผมเสมอ ไม่ว่าผมจะเป็นคนไม่ดี หรือรวยอย่างไร ครอบครัวก็อยู่ข้างผม วันนี้ผมมีคนรักเยอะ ถ้าวันหนึ่งผมไม่มีเงิน ไม่มีอะไร เขาก็ทิ้งผมได้ แต่ครอบครัวไม่เคยทิ้งผมเลยครับ เจ็บไข้ได้ป่วยอะไรมา ครอบครัวอยู่ข้างผมเสมอ

อยากให้นักมวยทุกคน รักครอบครัวให้มากๆ ยิ่งพ่อแม่ ให้แกไปเถอะครับ พวกท่านอยู่กับเราได้อีกไม่นานหรอกครับ พวกท่านให้เรามากกว่าที่เราจะสามารถให้พวกเขาได้อีก 

ผมมองว่ามันเป็นผลบุญที่ผมได้รับนะ ให้แกไปเท่าไร ผมได้กลับมาเป็นสิบเท่า พ่อแม่นี่แหละครับ ที่ทำให้ผมกลับมาเป็นรถถังได้อย่างที่เป็นทุกวันนี้