นักรบต้องไม่กลัวบาดเจ็บ

เลาะสนาม

ตั้งแต่ตบเท้าเข้ามาทำหน้าที่สื่อกีฬาจากวันนั้นถึงวันนี้ก็ปาเข้าไปยี่สิบปีรอมร่อแล้ว รู้จักมักคุ้นกับคนในแวดวงกีฬาเป็นอย่างดี โดยเฉพาะกับ คุณสงวน โฆษะวินทะ ตั้งแต่ยังเป็นพ่อบ้านสมาคมยิงธนูแห่งประเทศไทยฯ ในยุคที่ คุณบุญทรง ศรีเฟื่องฟุ้ง เป็นนายกสมาคม จนกระทั่ง คุณสงวนขยับปรับเปลี่ยนมาเป็นนายกสมาคมยิงธนูฯ ในยุคปัจจุบัน เรียกว่าเติบโตมาเป็นลำดับอย่างก้าวมั่น

สิ่งที่ได้ยินตั้งแต่เริ่มรู้จักกันใหม่ๆ ค่อนข้างจะเป็นความน้อยใจที่คุณสงวนบ่นให้ฟังเสมอว่าสมาคมกีฬายิงธนูเป็นสมาคมกีฬาเล็กๆ ที่คนในวงการกีฬามักจะกระเซ้ากันว่าเป็นสมาคม ลูกเมียน้อย อะไรทำนองนั้น

หลังจากอีกหลายปี นายกสมาคมโรบินฮู้ดไทยเริ่มมีแนวความคิดว่าอยากจะขึ้นเป็นประธานสหพันธ์ยิงธนูแห่งเอเชีย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ก้าวกระโดดขึ้นไปซักที โดยเฉพาะเมื่อ 4 ปีที่แล้ว คุณสงวนโหมกระแสแรงสุดๆ ว่างานนี้เอาแน่

แต่พอถึงเลาก็ล่าถอย ยอมนั่งแค่รองประธานที่ครองเก้าอี้ตัวนี้มา 3 สมัย 12 ปี แล้วอีกครั้ง

มาปีนี้ ที่จะมีการเลือกตั้งประธานยิงธนูเอเชียคนใหม่ นายกยิงธนูไทย ออกอาการอยากเป็นประธานเอเชียอีกหน แต่ทั้งนี้ขอเช็กขุมกำลังจากชาติสมาชิกดูก่อน ว่าเสียงสนับสนุนพอหรือไม่ หากไม่ไหวคงต้องยกให้ ชง อิว ซัน ประธานคนเก่ารั้งเก้าอี้ต่อไป

แต่จากแนวความคิดของคุณสงวน หากได้นั่งเก้าอี้ในฝันจริง จะใช้อำนาจในมือมาพัฒนากีฬายิงธนูไทยได้อย่างเต็มๆ ถือเป็นเป้าหมายหลักในครั้งนี้ นอกเหนือจากการพัฒนากีฬายิงธนูของเอเชีย

และถ้หากบูมกีฬาชนิดนี้ขึ้นมาได้ เสียงบ่นของคุณสงวนในอดีตจะได้กลืนหายไป ไม่ใช่อยู่ในฐานะบ้านเล็กอีกแล้ว

เป้าหมายชัดเจนแบบนี้ ต้องถามย้อนกลับว่า นาทีนี้นายกสมาคมยิงธนูแห่งประเทศไทยฯ ดำเนินการอะไรไปบ้าง หากอยากลุ้นเก้าอี้

ลำพังนั่งตีขิมเช็กขุมกำลังจากผู้สนับสนุนเพียงอย่างเดียวคงไม่เพียงพอ ครั้นจะไปเช็กก่อนการเลือกตั้งเพียงวันเดียว คงไร้ผล

ต้องเปิดเกมบุกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อย่าไปสนใจว่าขุมกำลังมีอยู่ในมือแค่ไหน ต้องใส่ใจกับการเดินทางหาเสียงให้ทั่วเอเชีย หากคิดจะเปิดฉากสู้..ต้องสู้ให้เต็มที่

เป็นนักรบทั้งที อย่าไปกลัวบาดเจ็บ

แต่ถ้ายังห่วงเก้าอี้รองประธานสหพันธ์ยิงธนูเอเชีย...ก็ต้องทนกับคำว่า กีฬาลูกเมียน้อย ต่อไป